Tasmania, Melbourne, Sydney

Nou het is weer een hele tijd geleden sinds dat ik hier iets heb opgezet dus het is een heel verhaal geworden. Nou heel veel lees plezier.

Tasmania
Vanuit Melbourne ben ik met Jetstar naar Hobart gevolgen. Jetstar kun je vergelijken met Easyjet in europa. Lekker goedkoop dus. Mijn backpack woog 27 kg toen ik hem voor het eerst op de weegschaal zetten waarna ik besloten heb om er wat spullen uit te halen waarna hij percies binnen het gewicht van 20 kg viel. Het enige nadeel hiervan was dat mijn handbagage lood zwaar was. Nadat ik mijn handbagage over het hele vliegveld van Melbourne heb gedragen ben ik op het vliegtuig gestapt voor een vlucht van 1 uur en 15 minuten.
Aangekomen in Hobart heb ik mijn backpack opgehaald van de bagage band en naar de shutle bus gegeaan welke me naar het Hostel zou brengen. Eenmaal in de bus aangekomen heb ik Ivo en Kjeld ontmoet welke toevallig ook de zelfde tour over tasmania gingen maken.
Aangekomen in het Hostel hebben we ingecheckt waar bleek dat we ook in de zelfde kamer verbleven. In de kamer verbleef een zwitser genaamd oliver welke dezelfde tour ging doen. Eenmaal geinstaleerd in het Hostel hebben we besloten om met zijn 4ren wat te gaan eten. Na wat te hebben rond gelopen hebben we de Mc Donalds maar opgezocht omdat dit goedkoop en makkelijk is. Na onze heerlijke (on)gezonde maaltijd hebben we nog even gekeken of het schip Steve Irwin van Seasheperd aanwezig was in de haven aangezien Hobart de plaats is waar vanuit ze hun antartische campange beginnen tegen de walvisvaarder uit japan beginnen. Helaas waren ze al een week of drie eerder vertrokken en hebben we geen foto’s kunnen maken van de boot.
Hierna zijn we terug gegaan naar het Hostel om nog even lekker te relaxen. Uiteindelijk zijn we vroeg gaan slapen omdat we vroeg ons bedje uit moesten.

De eerste dag van de tour zijn we opgehaald om 6.30 uur door onze gids met een bus waarin 21 personen plaats konden nemen en deze zaten dan ook allemaal vol. De tourgids stelde zich voor als Wombat. Dit was niet zijn echte naam maar iedereen noemde hem zo dus vandaar. Eenmaal geinstaleerd zijn we naar het kantoor gereden om nog een aantal zaken te regelen waarna we opweg zijn gegaan naar onze eerste overnachting in Strahan wat in het westen van Tasmania ligt. Onderweg hierna toe hebben we nog een aantal tussen stops gehad. Bij de Franklin River hebben we een kleine wandeling gemaakt van ongeveer 1 uur waarbij onze gids vertelde dat deze rivier de schoonste rivier ter wereld is. De kwaliteit van het water is zo goed dat men het gewoon kan drinken zonder het te filteren. Hier hebben we dan ook gelijk de proef op de som genomen. Het water smaakte heerlijk ondanks dat het water niet geheel doorzichtig was.
De volgende stop was een mijn stadje genaamd Queenstown. Dit plaatsje was vroeger heel groot toen de kopermijn nog niet geautomatiseerd was. Sinds de automatisering van de kopermijn is het berg afwaards gegaan met het stadje. Nu werken er nog maar heel weinig mensen in de mijn en zitten de bewoners vast omdat ze hun huizen niet kunnen verkopen en als ze het al kunnen verkopen dan kan men voor dat geld nergens anders voor dat geld een huis voor terug kopen. Na hier een half uur te hebben doorgebracht waar ongeveer 15 minuten voldoende was geweest. Zijn we doorgereden naar onze verblijfsplaats strahan. Hier zijn we wel met een kleine vertraging aangekomen omdat net buiten Queenstown de radiator begon te stomen. Na het bijvullen van de radiator met ongeveer 5 liter water hebben we onze weg kunnen vervolgen en zijn we zonder verdere incidenten aangekomen bij onze slaapplaats. Na ons hier weer te hebben geinstalleerd hebben een aantal van de groep nog een wandeling naar het dorp gemaakt waarbij we elkaar weer wat beter hebben leren kennen. Terug gekomen bij onze slaapplaats stond het eten voor ons klaar en hebben we genoten van een heerlijke maaltijd.

De tweede dag moesten we weer vroeg opstaan, namelijk om 7.00 uur omdat we moesten uitchecken voor 7.30 uur en het ontbijt moest voor die tijd worden genuttigd worden. Na het ontbijt hadden we de keuze om nog door het dorp te wandelen maar Ivo en ik hebben er voor gekozen om deze tijd te spenderen op een bankje in het centrum van het dorpje aangezien het heel klein was en weinig te beleven viel. Nadat we de morgen redelijk rustig zijn doorgekomen zijn we naar de duinen op ongeveer 1 uur van Strahan gereden waar een wandeling van ongeveer 3 uur op het programma stond. Tijdens de wandeling heeft de gids uitgelegd waarom het water in de Franklin River zo schoon was. Het komt er in het kort op neer dat al het water word gezuiverd door de grote open zee die tussen Tasmania en zuid america ligt. Halverwege de wandeling begon de zon goed te schijnen. Dit deed mij doen beseffen dat ik die morgen de verkeerde kleding keuze had gemaakt, namelijk een lange spuiker broek. Dit aangezien het ’s morgens nog best fris was maar in de loop van de wandeling ging het kwik naar de 25 graden. Dan maar een noodoplossing die inhield dat de broek werd opgerold zodat het net een korte broek was. Aangekomen bij de zee hebben we hier een tijdje gerelaxt waarbij een aantal heerlijk door het riviertje hebben gelopen.
Op de terugweg van het strand naar de bus hebben we een andere route genomen welke ons naar een steile afdaling leiden waar we het kleine kind in ons weer hebben kunnen bevredigen door hier met een noodvaart naar beneden te rennen. Hierna zijn we weer terug naar de bus gegaan om naar een meertje in de buurt te rijden. Na een wandeling van ongeveer 20 minuten bij het meertje hebben we met een aantal besloten dat het tijd was voor een duik. Gelukkig had ik me in de tussentijd verkleed en mijn zwembroek aangetrokken dus ben ik samen met de andere in het meer gesprongen. Nou moet ik zeggen dat het water niet geheel aan mijn verwachtingen voldeed want het was namelijk maar een graad of 10 dus dat was me een schok toen ik er in sprong. Maar uiteindelijk hebben we met zijn alle een aantal sprongen gemaakt waarbij een aantal leuke foto’s zijn gemaakt. Hierna zijn we terug gegaan naar de bus waar de rest op ons aan het wachten was om door te rijden naar Cradle Mountain. Daar aangekomen was het ondertussen gaan regen. Na het kopen van een aantal biertjes hebben we ons geinstalleerd in onze kamer waarna een heerlijke douch op het programma stond. Na de heerlijke douch hebben we weer kunnen genieten van een heerlijke maaltijd welke werd bereid door de tourgids. Na het afwassen van alle gebruikte spullen door de meiden zijn we dieren gaan spotten. Hier hebben we een aantal Wombats en walibi’s gezien welke we helaas door het weer niet echt duidelijk op de foto konden krijgen. Terug gekomen bij onze slaapplaats hebben we de biertje heerlijk opgedronken en bij het weggooien van de flesje werden we getrakteerd op een aantals possums. De possums waren gewend aan mensen dus hebben we hier nog een aantal leuke foto’s van kunnen nemen. Hierna ben ik lekker naar mijn bedje gegaan aangezien we ook de volgende dag weer vroeg op moesten.

De derde dag begon om 7.00 uur met het ontbijt en minder mooi als alle voorgaande dagen, namelijk met hevige regen.. Opzich was dit niet zo erg maar er stond een wandeling van 3 uur op het programma. Eenmaal aangekomen bij het startpunt van de wandeling was het weer er niet beter op geworden wat mij heeft doen besluiten om nog wat bij te slapen in de bus. Ivo vond dit ook een goed idee samen met een van de meiden in onze groep. Dit aangezien zij zich niet helemaal 100% voelde. Nadat de rest van de groep vertrokken was heb ik me in een heerlijke geslapen. Helaas had ik van de positie waarin ik gelegen had een behoorlijke stijve nek. Nadat ik heerlijk wakker geworden was viel het mij op dat we met zijn drieen een hele goede beslissing hadden genomen aangezien het echt met bakken uit de hemel kwam. Na nog een klein uurtje kwam de groep terug. Iedereen was helemaal doorweekt ondanks dat ze een regenpak aan hadden. Hierna zijn we naar het visitor center van Cradle Mountain gegaan waar een aantal zich hebben omgekleed aangezien ook de temperatuur was gedaald en ze het toch enig sinds koud begonnen te krijgen. Bij het visitor center hebben we genoten van heerlijke boterhamen welke we op de BBQ ( lekker australisch) hebben geroosterd. Uiteindelijk zaten we allemaal weer met een gevuld buikje in de bus. Nadat onze gids een aantal telefoontjes had gepleegd kwam hij met de mededeling dat we zo snel mogelijk weg moesten aangezien de wegen rondom Cradle Mountain werden afgesloten door overstromingen als gevolg van de hevige regenval. Hij vertelde dat dit zeer uitzonderlijk was en waarschijnlijk wel een weggetje wist waardoor we het gebied konden verlaten. Aangekomen bij de des betreffende weg bleek ook deze afgesloten. Na nog een gefaalde poging is het hem toch gelukt om via plan C het gebied te verlaten. Dit betekende wel dat we een deel van Tasmania te zien kregen die niet op het programma stond. Uiteindelijk zijn we na een behoorlijke bus rit gestopt bij de wiskey stokerij van Tasmania waar enkele het niet konden laten om wat te proeven. Aangezien ik geen wiskey drinker ben heb ik deze kans aan me voorbij laten gaan. Van wat ik begrepen heb was de wiskey er erg goed want een aantal hadden zich toch laten verleiden om een flesje of pakketje met flesjes te kopen. Na een pauze van ongeveer 45 minuten zijn we weer verder gegaan naar Devenport waar we de nacht zouden doorbrengen. Hieraangekomen hebben we met zijn alle pizza besteld wat tot een rekening van $ 109,-- kwam. Na een heerlijke pizza hebben we maar een filmpje opgezet en een biertje gedronken. De film welke we hebben gekeken was Wedding Crashers wat toch wel een leuke film is als je hem met zoveel mensen aan het kijken bent.

De vierde dag zijn we om 7.00 uur vertrokken uit het huis waar we verbleven. De eerste orde van de dag was het afzetten en oppikken van een aantal mensen. Nadat dit allemaal geregeld was zijn we doorgereden naar Launceston. Oorspronkelijk stond in het programma dat we naar de Bay of Fire zouden gaan. Dit was helaas niet mogelijk doordat een gedeelte van de weg waar we overheen moesten was weg gespoeld. Het alternatief was er niet minder om want we hebben een wandeling gemaakt in de Launceston Gorge en gezommen in het zwembad dat aan het begin van de Gorge ligt. Na weer een heerlijke luch bereid op de BBQ zijn we naar ons overnachtingsadres gegaan. Hier hebben we besloten om nog even een heerlijk verfrissende duik in de zee te nemen.
’s Avonds zijn een aantal van de groep waaronder ik naar de pinguins gaan kijken welke hier op het land komen. Helaas mochten we hier geen foto’s maken. Het bleek zo te zijn dat de pinguins blind werden door de flitser van een foto toestel en dan een hongerdood zouden sterven. Een behoorlijk goede reden dus......
Terug gekomen bij ons overnachtingsadres hebben we nog een aantal biertjes gedronken en zijn we naar bed gegeaan aangzien ... en ja je raad het al ........ we weer vroeg op moesten.

De vijfde dag begon als alle andere met een heerlijk vroeg ontbijt en een busrit naar onze eerste bestemming. De eerste bestemming was Wineglass Bay. Na een wandeling van ongeveer 30 minuten bergop zijn we bij het uitkijkpunt gekomen waarvan je hele mooie foto’s kon maken. Uiteindelijk ben ik door een pijnlijk been niet heb ik niet de afdaling naar het strand gemaakt maar ben ik na een ahlf uur weer teruggegaan naar de bus. De afdaling had behoorlijk wat tijd gekost. Zoveel zelfs dat ivo bijna gelijktijdig bij de bus was als mij terwijl hij van het zelfde punt ongeveer een kwartier later was vertrokken. Het was dus weer een goede beslissing geweest om optijd naar beneden te gaan. Ongeveer 10 minuten later kwamen de eerste van de groep welke naar het strand waren gegaan terug bij de bus. Nadat iedereen weer terug was hebben ne een korte busrit geluched bij een strand. Ook hier hebben we het brood lekker geroosterd op de BBQ. Na nog een frisse duik te hebben genomen zijn we in de bus gestapt voor een 5 uur durende rit naar Port Arthur waar we vlakbij hebben overnacht.

Dag 6 en ook gelijk de laatste dag van mijn rondreis in Tasmania begon weer lekker vroeg. Na een heerlijk ontbijt zijn we naar de gevangenis gegaan waar alle gevangene verblijven toen australie nog maar net bevolkd werd door de engelse. Dit is ook de rede dat engelse australie ook wel convict colonie noemen. Daar aangekomen hebben we de ochtend doorgebracht in het kampement wat dus vroeger gebruikt werd als gevangenis. Na een indrukwekkende ochtend zijn we naar het wildlife center van Tasmania gegaan waar we eindelijk een Tasmaanse duivel hebben kunnen aanschouwen. Dit zijn toch wel hele kleine carnivoren die een bijtkracht hebben die net onder de krokodil ligt. Helaas zijn er grote problemen met de wilde populatie wanwege een ziekte die wordt doorgegeven door aanraking en 100% dodelijk is voor de tasmaanse duivels. Dit is ook de reden dat er in heel australie tasmaanse duivels worden gehouden om ze in de toekomst uit te zetten in het wild mocht de tasmaanse duivel in het wild uitsterven.
Na deze toch wel unieke ervaring hebben we nog de kangaroo’s en walibi’s die ook aanwezig waren in het wildlife park gevoerd. Na al deze indrukken was het tijd om weer in de bus te stappen om naar de volgende ervaring te gaan. Na nog een korte stop bij weer een van de hele mooie uitzichten werd het tijd om in de bus te stappen om weer naar Hobart te rijden, terug naar het beginpunt.
Aangekomen in Hobart hebben we met zijn alle besloten om nog wat te gaan eten en een biertje te drinken om de tour af te sluiten. Na het heerlijke eten zijn we naar een ierse pud gegaan waar we nog een aantal biertje hebben genuttigd om uiteindelijk terug naar het hostel te gaan om van een lekker nachtrust te genieten. De volgende dag ben ik weer terug gevlogen naar Melbourne.

Melbourne
Toen ik ’s avonds terug kwam in Melbourne ben ik naar het Hostel Urban Central gegaan waar ik met heel veel moeite een bed heb kunnen bemachtigen. Dit omdat de Australian open bezig was en nagenoeg alle hostel helemaal vol zaten. Hier ben ik toen gelijk naar mijn bedje gegaan voor een heerlijk lange nachtrust. De volgende dag heb ik besloten om nog twee nachten bij te boeken want 2 schotse vrienden die ik eerder had leren kennen zouden ook inchecken in het zelfde Hostel. Dit betekend weer een aantal nacht vol plezier en gekkigheid. Een voorbeeld is dat wanneer Andy Murray een wedstrijd had gewonnen en wij de bar inliepen zagen we allemaal schotten met beschilderde gezichten en valggen om hun nek. Ik draai me om zijn mijn schotse vrienden verdwenen. Na ongeveer 10 minuten komen ze weer de bar inlopen met hun schotse kilt aan en waren ze gelijk het middelpunt van de belangstelling. Nadat er wat schotse liedjes werden gezongen door de zanger die optrad werden we door de manager van het hostel uitgenodigd om wat met hem te komen drinken. Dit eindigde heel erg dronken en als de goedkoopste avond tot dus ver want we hebben in totaal met zijn drieen wel geteld 0,00 dollar uitgegeven.
Na deze hele leuke avond zijn de schotten naar Tasmania gegaan om daar te gaan werken en ben ik terug gegaan naar Sydney.

Sydney
In Sydney was het als of ik weer thuis kwam aangezien er nog zoveel bekende waren. Ik verbleef namelijk in het zelfde hostel als waar ik mijn eerste nacht in Australia heb doorgebracht. Om er niet een heel lang verhaal van te maken heb ik hier 3 weken doorgebracht en heb ik alles kunnen doen wat ik de eerste keer niet had gedaan.
De wandeling van Bondi beach naar Coogee beach hebben we met een kleine groep gelopen. Dit is een wandeling van ongeveer 3 uur. Tijdens de wandeling zijn Niels ( een belg die ik in het hostel heb ontmoet ) in de zee gesprongen aangezien dat het behoorlijk heet was. Hierbij werd ik wel even door een blue bottle gestoken (een soort kwal ) wat toch een vervelende maar niet pijnlijke tinteling in mijn been opleverde.
Zo ben ik ook naar de dierentuin geweest wat echt een heel mooi is. Hier heb ik samen met een braziliaanse vriend alles bekeken en gefotografeerd. Helaas beleek achteraf dat we iets te laat naar de dierentuin zijn gegaan want we moesten ons wel haasten om alles te kunnen zien. Nadat we om 17.00 uur de dierentuin verlieten hebben we de veerboot weer terug naar Circle Quay genomen. Daar aangekomen bleek dat we de verkeerde veerboot hadden want het was een andere maatschappij dan waar wij een kaartje voor hadden. Gelukkig deed de bewaking niet moeilijk en mochten we zonder een nieuw kaartje te kopen door de poortjes en konden we terug naar het hostel. Hierna heb ik het een tijdje rustig aan gedaan en ben ik op 19 febuari samen met Chad en Malte via de kust terug naar Melbourne gereden. Dit verhaal zal ik de volgende keer posten aangezien het al een behoorlijk verhaal is geworden.


nou ik hoop dat het allemaal goed gaat daar In het Koude Nederland. Ik zal het niet nog een keer zo lang laten duren voor ik hier weer een verhaal plaats.

De groeten uit Perth ( 25 graden en strak blauwe hemel)